"Psocić... na... dachu."

Kontynuacja: "Co to było?!"

Już od tygodnia Zelo wszystkim rozpowiada, że jesteście razem. Mei skacze z radości i razem z Lim recytują Ci zasady jak masz się zachowywać będąc czyjąś dziewczyną. W prawdzie puszczasz ich uwagi mimo uszu, bo w końcu co Cię to obchodzi. Nie wiesz jak to jest mieć chłopaka, bo Zelo jest Twoim... pierwszym, chociaż tak się nie czujesz.

-Córcia, pospiesz się. Zelo na Ciebie czeka... - od ostatniej akcji przestała Cię nazywać Skarbem. Tak... mama dalej myśl, że Zelo nie jest Twoi chłopakiem. W sumie nawet nic jej o tym nie wspominałaś.

-Już, już. Biegnę – wsunęłaś na nogi zakolanówki, zapięłaś spódniczkę od mundurka odrobinę wyżej niż zwykle by wydawała się krótsza. Splotłaś włosy w warkocz i wybiegłaś z pokoju.

Wskoczyłaś w buty, pożegnałaś się z mamą i wyszłaś do Zelo.

Stał tam oparty o motocykl i pożerał Cię wzrokiem. Ostrożnie podeszłaś do niego.

-Inaczej dzisiaj wyglądasz Skarbie... - złapał Cię za rękę i przyciągnął do siebie. - Mam coś dla Ciebie – wyjął z kieszeni pierścionek i wsunął Ci go na palca. - Mam taki sam. Widzisz? - splótł swoje palce z Twoimi przy okazji pokazując Ci swój, identyczny pierścionek. Ujął fragment wstążki, którą miałaś związane włosy i rozplątał ją. Delikatne loki opadły Ci na ramiona. - Jedziemy? - objął Cię w pasie i spojrzał Ci w oczy. Skinęłaś głową. Wsiedliście na motocykl. Usiadłaś za nim i wtuliłaś się w niego. Zamruczał cicho.

* * *

Weszliście do szkoły trzymając się za ręce.

„ -To ta dziwna dziewczyna z 2a?

-Tak, to ona.

-Ale się zmieniła.

-Jest śliczna. Pasują do siebie.

-Oboje są tacy piękni.”

Słysząc szepty innych uczniów aż się zarumieniłaś. Szłaś do przodu ze spuszczoną głową.

-_______! - Mei machała do Was biegnąc z drugiego końca korytarza. - Moje Wy cukiereczki... - przytuliła Was oboje. - Pożegnaj się z Zelo i biegniemy do klasy.

-Zobaczymy się podczas przerwy na lunch w naszym miejscu...-szepnął pochylając się nad Tobą. Dmuchnął delikatnie w Twoją szyję i odszedł z uśmiechem.

Szłaś z Mei do klasy. Ciągle nawijała o swojej ostatniej randce z Bang'iem...

-Słuchasz mnie?

-C-co?

-Ahh... Myślisz o nim. Też byłam taka rozkojarzona, gdy zaczęłam chodzić z Bang'iem... Zaraz... Macie pierścionki dla par? Jak słodko! Lim, popatrz!

Znów się wyłączyłaś. Słyszałaś tylko urywki rozmów dziewczyn.

***

Tak jak się umówiliście, a raczej jak Zelo zaproponował, spotkaliście się na dachu podczas przerwy na lunch. Jednak kiedy tam weszłaś nikogo nie było... pusto. Usiadłaś na ławeczce, którą wcześniej ten wariat tutaj przyniósł. 

- Buuu... - szepnął Ci do ucha, a ty wzdrygnęłaś się przestraszona. Obróciłaś się i spojrzałaś mu w oczy. - Nareszcie sami... - przeskoczył ławkę i usiadł obok ciebie... niemiłosiernie blisko... wręcz niewybaczalnie... posadził Cię sobie na kolanach. 

Mruknęłaś cicho. 

- Nie sądzisz, że jesteśmy dosyć długo ze sobą, żeby sobie... psocić... na... dachu.. - szeptał i na przemian Cię całował. Rozpiął guziczki Twojej koszuli przy samej szyi i zszedł z pocałunkami niżej.

- Zelo... - jęknęłaś cicho.

- Podoba Ci się to? Możemy psocić? - uśmiechnął się. - Ja tylko, żartowałem, ale skoro tego chcesz... - wsunął dłoń pod Twoją spódniczkę i objął nią Twoje udo.

- Nie! - pisnęłaś. - Przestań... - dodałaś już trochę bardziej rozmarzona. - Umm... P-przestań. - szepnęłaś czując jak obsypuje pocałunkami obojczyki. 

- Podoba Ci się to... - szepnął. Teraz już to nie było pytanie. Zrobił Ci malinkę na szyi i starannie zapiął z powrotem Twoją koszulę. - Nie będę Cię już męczył... 

Kołnierzyk nie zdołał jednak zasłonić zaczerwienienia. 

- Zelo? - patrzyłaś na niego spanikowana. Patrzyłaś to w lusterko na malinkę, to na niego.

- Idealnie wymierzona - uniósł delikatnie Twój podbródek i spojrzał z dumą na zaczerwienienie. 

Odsunęłaś się od niego odrobinę. Wyjęłaś swoją śniadaniówkę i zaczęłaś jeść. 

- Nakarmisz mnie? - patrzył na Ciebie słodko. 

- Ależ oczywiście - odpowiedziałaś sarkastycznie. - Otwórz buzię...- gdy Cię posłuchał wepchnęłaś mu do ust ogromny kawałek sushi. Uśmiechnął się i dźgnął Cię delikatnie w nosek... 

Przez chwilę zaczęliście normalnie rozmawiać. Na prawdę normalnie, bez zboczonych podtekstów.

- Muszę iść do fryzjera... - westchnęłaś cicho patrząc na swoje włosy.

- Kiedy?

- Po szkole.

- Pójdę z Tobą.

- Ummm... dobrze... 

- Gdzie się spodkamy?

- Może obok pomnika?

- Będę czekał....

<<<Dalej

Wstecz>>>

Hari ♥