„Muszę się zmienić.”

Kontynuacja: "„Cholera... nie zdążę.”

W końcu dobiegłaś na miejsce. Zelo już tam stał.

-Mianhe... Musiałeś na mnie czekać...

-Nie... Przyszedłem wcześniej. Jesteś punktualnie.

Zerknęłaś na zegarek. „Rzeczywiście.”

-No to co robimy? - uśmiechnął się do Ciebie z entuzjazmem.

-Umm... Idziemy do fryzjera...

-Ale tylko? W końcu to nasza pierwsza randka. Porobimy coś więcej. Może kino? Kawiarnia?

-R-randka? - uniosłaś głowę i spojrzałaś na niego z niedowierzaniem.

-Mmm... No tak... I nawet nie zaprzeczaj... - znów ten śliczny uśmiech. - Ślicznie dziś wyglądasz, ale... - rozpuścił Twoje włosy. - Tak jest lepiej. Nie ścinaj włosów... - bawił się przez chwilę jednym kosmykiem. - Hmm... To gdzie najpierw? Kawiarnia? - wyciągnął do Ciebie rękę. Spojrzałaś na nią... „Muszę się zmienić.” przypomniałaś sobie i po chwili Wasze palce były już splecione.

-Mhm... Może być kawiarnia – uśmiechnęłaś się.

Ruszyliście przed siebie. Znów te szepty... Nienawidzisz ich.

„-Jaki przystojny.

-Pewnie jest modelem.

-Jak myślisz? To jego dziewczyna?

-Nie, chyba nie. Raczej siostra.

-No to zagadaj do niego.”

-Ugh... - westchnęłaś poirytowana.

-Co się stało? - patrzył na Ciebie z troską.

-Te dziewczyny...

-Jesteś zazdrosna? - uśmiechnął się, a Ty w odpowiedzi spojrzałaś na niego spod byka. - Żartowałem... nie interesują mnie dziewczyny, dla których liczy się wygląd. Rozumiesz Skarbie? - pocałował Cię namiętnie, a dziewczynom opadły szczęki. - Nie musisz czuć się zagrożona – zaśmiał się, a Ty dałaś mu kuksańca w bok.

Usiedliście w kawiarni, było miło... do czasu, aż obce dziewczyny nie zaczęły podchodzić i wzdychać z zachwytu do Zelo.

-Chodź, idziemy stąd... Mam dość... - westchnęłaś cicho i pociągnęłaś go za sobą. Nie protestował, wręcz się ucieszył.

Prowadziłaś go, chodź sama nie wiedziałaś gdzie. Na domiar złego zaczęło padać.

-Aigoo... - warknęłaś.

-Idziemy do Ciebie? - spojrzał na Ciebie zaskoczony, a później w kierunku kamienicy... kamienicy, w której mieszkałaś.

Zlałaś się rumieńcem, ale nic nie powiedziałaś. Weszliście do Twojego mieszkania. Zostawiliście mokre buty na przedpokoju i kompletnie przemoczeni weszliście do salonu. Uciekłaś na chwilę do swojego pokoju, by się przebrać.

-Ładny masz pokój... - szepnął. Usłyszałaś w tym samym momencie Twój cichutki pisk i jego westchnienie.

-Nawiedzony, zboczony kosmita. - mruczałaś pod nosem zakładajac szybko na siebie koszulkę. Obróciłaś się do niego. I zobaczyłaś jak w kuckach zdejmuje spodnie. - Zelo!

-Co? - popatrzył na Ciebie zdezorientowany, ale po chwili się uśmiechnął zrozumiawszy o co chodzi. - Chcesz, żebym się rozchorował? Muszę gdzieś wysuszyć ciuchy - Zaśmiał się. -Pomożesz mi z koszulą?

Spojrzałaś na niego niepewnie. Nadal męczył się z przyklejonymi do nóg spodniami. Klęknęłaś przed nim i ostrożnie zaczęłaś rozpinać guziczki jego koszuli. Zarumienił się. Widząc to też zlałaś się rumieńcem. Dokończyłaś rozpinanie koszuli z zamkniętymi oczyma.

-Słodka... - pocałował delikatnie zagłębienie między Twoimi obojczykami.

-Zboczeniec! - pisnęłaś wstając na równe nogi. - Niewyżyty kosmita! Na co ja się godzę? - stanęłaś tyłem do niego trzymając jego koszulę w jednej ręce. - Daj spodnie... - szepnęłaś wyciągając rękę. Posłusznie podał Ci spodnie.

Poszłaś do łazienki i wrzuciłaś Wasze ubrania do suszarki.

-Wybacz, ale mieszkają tu same dziewczyny i... nie... mam... dla.. Ciebie... ubrań. - ledwo co potrafiłaś skleić zdania, gdy zobaczyłaś Zelo na Twoim łóżko. Na twoje policzki od razy wypłynął rumieniec. - P-przykryj się, p-proszę...

Dopiero teraz zauważył, że jesteś w pokoju, za bardzo się zaangażował w głaszczenie Kuppuru. „On chyba nie jest kosmitą... rumieni się równie szybko jak ja.” Zaśmiałaś się. Patrzył na Ciebie zdezorientowany. Podeszłaś do niego i zakryłaś go kołdrą, przynajmniej do połowy.

-Rumienisz się – szepnęłaś słodko. Obrócił się w drugą stronę, by schować rumieńce.

-Ty też... Umm... Właściwe to mam coś dla Ciebie – podał Ci pudełeczko i obserwował Cię kątem oka.

Uchyliłaś wieczko. W środku była bransoletka z kamyczków w chyba wszystkich odcieniach niebieskiego.

-Ohh... Kamshamida... Jest prześliczna.

-Pomogę Ci – zaproponował gdy zobaczył, jak męczysz się z zapięciem. Skinęłaś głową. Usiadłaś bliżej niego i wyciągnęłaś nadgarstek w jego stronę. Powoli zapiął bransoletkę i jeszcze przez chwilę trzymał Twoją dłoń. Gwałtownie przyciągnął Cię do siebie i przytulił. Patrzyłaś na niego w szoku.

Nagle całe Twoje ciało zesztywniało i przeszły przez nie dreszcze.

-Możemy tak przez chwilę zostać? - szepnął czule.

-Mhm... - skinęłaś głową i nieśmiało wtuliłaś się w niego. - Lubię Twój zapach... - szepnęłaś cicho.

Kątem oka zauważyłaś jak jego twarz pokryły rumieńce... znowu. Czułaś jak spięły się wszystkie jego mięśnie.

Nagle leżałaś na łóżku, a on zawisł nad Tobą. Przez Twoje ciało znów przebrnęły dreszcze. Patrzył Ci głęboko w oczy. Ostrożnie położył rękę na Twoim brzuchu i zsunął z Ciebie koszulkę.

-Z-zelo... - szepnęłaś, kiedy przejeżdżał dłonią wzdłuż Twojej talii. Oplotłaś jego szyję rękoma. Obsypywał Twoją szyję, obojczyki i usta gorącymi pocałunkami...

-Córcia! Jesteś w domu? Jednak nie mam nocki. Pomyliły mi się dni. - usłyszałaś śmiech Twojej mamy...

<<<Dalej

Wstecz>>>

Hari ♥