Teen Top - Rozdział I

Seria z Teen Top na prośbę Weroniki ^o^

Jeszcze nigdy nie udało Ci się dostać, aż tak wysoko. Co prawda nie siedzisz w tej branży nie wiadomo ile, ale taka propozycja, a raczej szansa. Tak, szansa to dobre słowo. Tak więc taka szansa nie pojawi się znów tak szybko.

Obudziłaś się o 6.00 równo z budzikiem. Poleciałaś do łazienki, wzięłaś szybki prysznic, umalowałaś się i wróciłaś do pokoju. Stałaś przed szafą zastanawiając się jakie ciuchy założyć. W końcu miałaś wyglądać zjawiskowo i czuć się w tym wygodnie. Po chwili namysłu jednak zdecydowałaś się na jeansowe szorty, biały, luźny t-shirt i czerwone conversy. Włosy związałaś, w luźnego, chaotycznego koka i wyszłaś łapiąc w drodze torbę.

Nie miałaś czasu na taksówki, czy metra, tak więc wskoczyłaś na swój rower i popędziłaś w kierunku teatru. Właśnie tam miał się odbyć casting na tancerzy towarzyszących zespołowi Teen Top. Byłaś naładowana pozytywną energią. Był to twój ulubiony zespół. Zawsze marzyłaś o tym, żeby ich spotkać. Obserwowałaś ich karierę od samego debiutu. Kiedy pierwszy raz zobaczyłaś ich w telewizji, kiedy po raz pierwszy usłyszałaś ich głosy postanowiłaś zrobić wszystko, żeby ich poznać. Nauczyłaś się języka koreańskiego, szkoliłaś dodatkowo swoje umiejętności taneczne.

Jednak dzisiaj postanowiłaś odrzucić myśli o tym, jak bardzo ich kochasz, jak głośno będziesz piszczeć z zachwytu widząc ich wszystkich. Nie! Nic z tych rzeczy. Dzisiaj jesteś spokojną i opanowaną dziewczyną. Najważniejsze jest to, żeby ich zachwycić, żeby być najlepszym, żeby cię wybrali.

Przypięłaś rower i weszłaś powoli po schodach teatru. Kolejka na kasting nie miała końca. Podeszłaś do przemiłej kobiety, która spisała twoje dane i wręczyła ci numerek, który nakleiłaś na brzuchu. Byłaś … 1584 uczestnikiem, a kolejka za tobą ciągnęła się w nieskończoność.

Usiadłaś i cierpliwie czekałaś na swoją kolej. Wszyscy w około trenowali przed występem. Jednak ty siedziałaś i przyglądałaś się wszystkim. Było wiele osób, którzy nie dorastali ci nawet do pięt. Miałaś już jakiś punkt odniesienia. Obserwowałaś ciągle jednego zakapturzonego chłopaka, tańczył cudownie. Jego ruchy – po prostu poezja. Miał wyczucie rytmu.

-1580 – rozbrzmiał dźwięk w głośnikach. Jeszcze cztery osoby i twoja kolej. Zakapturzony chłopak ruszył w kierunku drzwi prowadzących na scenę.

Po paru minutach przyszła kolej na ciebie …

Hari ♥